Πέρα από τον Ιορδάνη

Σύμφωνα με τις μεταφράσεις του κατεστημένου, εμφανίζεται μια ανύπαρκτη Βηθανία στα ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού, εκεί όπου βάπτιζε ο Ιωάννης. Γιατί η Βηθανία αναζητείται ανατολικά του Ιορδάνη, δεν έχει να κάνει μονάχα με ένα αθώο λάθος, αλλά για μια καλοστημένη παραπληροφόρηση. Διότι Αυτόν που έχω υποδείξει στα προηγούμενα θέματα μου, συμβαίνει το κατεστημένο να Τον έχει καλύψει και στο παρόν θέμα.    

«Ο Ιωάννης τούς απάντησε, λέγοντας: «Εγώ βαφτίζω με νερό. Ανάμεσά σας στέκεται κάποιος, τον οποίο εσείς δε γνωρίζετε, αυτός που έρχεται πίσω μου, του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί του σανδαλιού». Αυτά έγιναν στη Βηθανία στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη, όπου βάφτιζε ο Ιωάννης» (Κατά Ἰωάννην 1, 26 παγκόσμιο μεταφραστικό νόημα).

O Ιορδάνης ποταμός ήταν πάντα ένα καλό μέσο για να εξυπηρετεί ως σύνορα, ο οποίος ξεκινά από τη θάλασσα της Γαλιλαίας μέχρι τη Νεκρά Θάλασσα, χωρίζοντας κατά μήκος τη δυτική πλευρά από την ανατολική. Στα χρόνια του Ιησού η δυτική πλευρά του Ιορδάνη ήταν υπό την κυριαρχία των Ρωμαίων, ενώ η ανατολική πλευρά διοικούταν από τον Ηρώδη. Έτσι λοιπόν, αφού ο βαπτιστής Ιωάννης ήταν Ιουδαίος, μπορούσε μονάχα στην ανατολική πλευρά του Ιορδάνη να βαπτίζει για να μην έρθει σε σύγκρουση με τους Ρωμαίους. Γι’ αυτό το λόγο μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο βαπτιστής περιφέρονταν στην ανατολική πλευρά του Ιορδάνη. Κι αφού αναφέρουν οι εσφαλμένες μεταφράσεις Αυτά έγιναν στη Βηθανία, πρόκυψε το συμπέρασμα ότι η Βηθανία βρίσκεται στα ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού:

«Από τον Ωριγένη ταυτίζονταν η Βηθανία με την Βιθαβαρά, μια διάβαση του Ιορδάνη κοντά στην τοποθεσία όπου βαπτίστηκε ο Ιησούς. Οι σύγχρονοι Βιβλικοί άτλαντες συντάσσουν αυτό το μέρος ανατολικά του Ιορδάνη με ένα ερωτηματικό στον χάρτη.

Ο Rudolf Bultmann συνοψίζει την κατάσταση: «Οι προσπάθειες για τον εντοπισμό μιας Βηθανίας ... στα ανατολικά του Ιορδάνη, δεν οδήγησε σε κανένα αποτέλεσμα». Ο Siegfried Schulz παρουσιάζει συνοπτικά την κατάσταση: «Μια Βηθανία που βρίσκεται ανατολικά του Ιορδάνη είναι άγνωστη» (Βικιπαίδεια  Γερμανίας μετάφρ. δική μου).

Όχι μόνο οι επιστήμονες δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει καμία Βηθανία στα ανατολικά του Ιορδάνη, αλλά και η Αγία Γραφή είναι απόλυτη σ’ αυτό:

«Ήταν όμως η Βηθανία κοντά στην Ιερουσαλήμ, περίπου τρία χιλιόμετρα» (Κατά Ἰωάννην 11, 18).

Δηλαδή, πράγματι βρίσκεται η Βηθανία περίπου 35 χιλιόμετρα δυτικά του Ιορδάνη και όχι στα ανατολικά, όπως μεταφράζει το κατεστημένο στο κατά Ἰωάννην 1, 28. Αυτό παρατηρήθηκε στον Μεσαίωνα, ότι δηλαδή δεν μπορεί να υπάρχει καμία Βηθανία στα ανατολικά του Ιορδάνη και αναγκάστηκαν αυτοί που είναι στη θέση του Χριστού (=αντίχριστοι) να παραποιήσουν κάποια αρχαία κείμενα της Αγίας Γραφής. Αντάλλαξαν λοιπόν οι αθεόφοβοι το όνομα Βηθανία σε Βηθαβαρά, έτσι ώστε να προσαρμόσουν τη γεωγραφική αντίθεση που δημιούργησαν, αντί να αποδεχτούν την πραγματική έννοια της Αγίας Γραφής. Δηλαδή, ότι διακρίνεται το Πνεύμα του Χριστού από τον άνθρωπο Ιησού και σ’ αυτό το απόσπασμα. 

Και τώρα το αρχαίο κείμενο με τη σωστή μετάφραση:

26 ἀπεκρίθη     αὐτοῖς    ὁ    Ἰωάννης       λέγων         ἐγὼ      βαπτίζω          ἐν         ὕδατι

 «Απάντησε  σ’ αυτούς  ο    Ιωάννης,     λέγοντας:   «Εγώ     βαφτίζω      μέσα σε    νερό.

27 μέσος     ὑμῶν    ἕστηκεν           ὃν          ὑμεῖς    οὐκ     οἴδατε       ὁ         ὀπίσω       μου            

 Ανάμεσά     σας     στέκεται,  τον οποίο     εσείς     δεν     ξέρετε,   αυτός   μετά από   μένα        

ἐρχόμενος               οὗ           οὐκ       εἰμὶ       ἐγὼ          ἄξιος             ἵνα         λύσω αὐτοῦ        

  έρχεται,      του οποίου      δεν       είμαι      εγώ    κατάλληλος,     για να        του λύσω    

τὸν    ἱμάντα        τοῦ      ὑποδήματος               28 ταῦτα              ἐν       Βηθανίᾳ      ἐγένετο         

 το     λουρί     από το      σανδάλι».   Κατά αυτόν τον τρόπο     στη      Βηθανία     συνέβη,

 πέραν          τοῦ        Ἰορδάνου      ὅπου       ἦν        ὁ       Ἰωάννης      βαπτίζων      29 Τῇ                

απέναντι   από τον    Ιορδάνη,       όταν      ήταν      ο       Ιωάννης     που βάπτιζε.      Την

   ἐπαύριον           βλέπει      τὸν     Ἰησοῦν     ἐρχόμενον     πρὸς        αὐτόν         καὶ     λέγει              

επόμενη ημέρα   βλέπει      τον      Ιησού     που έρχεται    στον    εαυτόν του     και     λέει:

ἴδε        ὁ      ἀμνὸς      τοῦ     θεοῦ      ὁ          αἴρων      τὴν    ἁμαρτίαν    τοῦ    κόσμου                     

Να!       ο      αμνός     του     Θεού    που    κουβαλάει   την    αμαρτία     του    κόσμου»

 (Κατά Ἰωάννην 1, 26-29 μετάφρ. δική μου). 

Το ταῦτα μεταφράζεται ως επιρρηματικός προσδιορισμός.

Το ὅπου έχει χρονική σημασία όπως εννοείτε το λατινικό ubi, όταν, κατά τον οποίο χρόνο.

Μέσω αυτής της μετάφρασης διακρίνεται ότι βεβαίως ο βαπτιστής Ιωάννης βρισκόταν στα ανατολικά του Ιορδάνη, ο οποίος αναφέρονταν στον αόρατο Χριστό που βρίσκονταν ανάμεσα τους: «Ανάμεσά σας στέκεται, τον οποίο εσείς δεν ξέρετε». Αλλά ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (= ο συγγραφέας) που συμφωνούσε με το γεγονός υπέδειχνε δυτικά του Ιορδάνη, ότι: «Κατά αυτόν τον τρόπο στη Βηθανία συνέβη, απέναντι από τον Ιορδάνη». Δηλαδή, αναφέρονταν στο Πνεύμα του Χριστού, το οποίο στο μεγάλο γεγονός της Βηθανίας, δυτικά του Ιορδάνη, θα στέκονταν και πάλι ανάμεσα στο πλήθος χωρίς να γίνεται αντιληπτό: Ότι δεν αναφέρονται τα λεγόμενα του βαπτιστή στον άνθρωπο Ιησού αποδεικνύεται από την χρονική περίοδο που ειπώθηκαν ότι δηλαδή στο τέλος της διαδρομής του βαπτιστή Ιωάννη είχαν ειπωθεί αυτά (πρβ. Πράξεις 13, 25). Που σημαίνει ότι ο Ιησούς είχε βαπτιστεί μπροστά στον Ιωάννη και ήδη δίδασκε με τους μαθητές του. Συνεπώς, η διατύπωση «αυτός μετά από μένα έρχεται» εννοεί ξεκάθαρα το Πνεύμα του Χριστού, το οποίο θα ξεκινούσε να βαπτίζει μετά την ανάστασή του. Ας αναλύσουμε λοιπόν το γεγονός της Βηθανίας, για να δούμε αν διακρίνεται κι εκεί ο Χριστός από τον άνθρωπο Ιησού. Στην Βηθανία είχε συμβεί η ανάσταση του Λαζάρου, το μεγαλύτερο θαύμα, το οποίο λόγο άγνοιας καταλογίστηκε στον άνθρωπο Ιησού. Ακριβώς αυτό μαρτυρούσε ένα πλήθος Ιουδαίων, ότι το θαύμα της Βηθανίας δεν το είχε κάνει ο άνθρωπος Ιησούς.

    Ἐμαρτύρει           οὖν        ὁ      ὄχλος:        ὁ             ὢν             μετ’       αὐτοῦ 

Έδινε μαρτυρία    λοιπόν    το    πλήθος:     «Ο      Αληθινός     μαζί με     αυτόν

 ὅτε       τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν       ἐκ     τοῦ     μνημείου     καὶ    ἤγειρεν αὐτὸν         

όταν        φώναξε τον Λάζαρο         από     το        μνήμα        και     τον ξύπνησε       

     ἐκ         νεκρῶν,     διὰ    τοῦτο    καὶ     ὑπήντησεν αὐτῷ     ὁ     ὄχλος       ὅτι      

 στους      νεκρούς».    Γι’    αυτό    και      τον συνάντησε      το    πλήθος,   διότι

ἤκουσαν      τοῦτο          αὐτὸν          πεποιηκέναι      τὸ      σημεῖον.

άκουσαν       αυτό,      απ’ Αυτόν        που έκανε        το        θαύμα.

(Κατά Ἰωάννην 12, 17 μετάφρ. δική μου).

Δηλαδή, οι Ιουδαίοι δε μαρτυρούν μονάχα ότι το θαύμα το είχε κάνει ὁ ὢν, αλλά ότι ὁ ὢν ήταν κι Αυτός που οδήγησε το πλήθος να συναντήσει τον άνθρωπο Ιησού. Αυτό  προ-δήλωνε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, λέγοντας: «Κατά αυτόν τον τρόπο στη Βηθανία συνέβη». Δηλαδή, η κραυγαλέα αντίφαση με την τοποθεσία της Βηθανίας δημιουργήθηκε, επειδή οι αντίχριστοι αρνούνται τις δύο φύσεις του Χριστού, με αποτέλεσμα να τα χρεώνουν όλα στον άνθρωπο Ιησού. Ο κύριος λόγος της άρνησή τους αποσκοπεί να παρουσιάζουν το Πνεύμα του Χριστού ως ένα τρίτο πρόσωπο του Θεού, έτσι ώστε μέσω αυτού του ανύπαρκτου τρίτου προσώπου να δοξάζεται ο άρχοντας του κόσμου. Το παρακάτω απόσπασμα αποδεικνύει για άλλη μια φορά τις δύο φύσεις του Ιησού που ήταν παρόντες στο συμβάν της Βηθανίας:

Ὁ        οὖν Ἰησοῦς        πρὸ ἓξ ἡμερῶν       τοῦ       πάσχα     ἦλθεν      εἰς     Βηθανίαν

Ο     Ιησούς λοιπόν,     έξι ημέρες πριν     από το    Πάσχα     ήλθε      στη    Βηθανία

 ὅπου     ἦν       Λάζαρος            ὃν           ἤγειρεν        ἐκ        νεκρῶν        Ἰησοῦς

 όπου   ήταν   ο Λάζαρος,    τον οποίο     σήκωσε     στους     νεκρούς    ο ΙΗΣΟΥΣ.

(Κατά Ἰωάννην 12, 1 κριτικό κείμενο).

Το αρχαίο κείμενο φέρει στο ένα όνομα το οριστικό άρθρο «ο Ιησούς», που εννοεί τον άνθρωπο Ιησού. Αλλά το όνομα χωρίς οριστικό άρθρο υποδεικνύει το Πνεύμα του Ιησού, το οποίο σήκωσε τον Λάζαρο στους πνευματικά νεκρούς ανθρώπους. Ότι πρόκειται γι’ αυτό το νόημα, μπορεί κανείς να το διακρίνει από τις πρακτικές των αντίχριστων, οι οποίοι από τα κείμενα τους (= Textus rezeptus) αφαίρεσαν το ένα όνομα που διακρίνει το Πνεύμα του Χριστού από τον άνθρωπο Ιησού. Αγαπητοί αναγνώστες, μην αυταπατάστε, ότι με τους μισθοφόρους του κατεστημένου θα επιτευχθούν οι προσδοκίες σας. Διότι μέσω αυτών αρνείστε το Πνεύμα του Χριστού που σας κηρύττω, έτσι μπορεί να έχετε ήδη κριθεί (πρβ. Ιωάννη 3, 18):

«Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας· ο καλός ποιμένας παραδίδει την ψυχή του για χάρη των προβάτων.  Ο μισθωτός, που δεν είναι ποιμένας και που τα πρόβατα δεν είναι δικά του, βλέπει τον λύκο να έρχεται και εγκαταλείπει τα πρόβατα και φεύγει — και ο λύκος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει, επειδή είναι μισθωτός και δεν ενδιαφέρεται για τα πρόβατα» (Κατά Ἰωάννην 10, 11-13).

Να τα θυμάστε τα λόγια του Ιησού, ότι είναι ο μόνος που δεν μισθοδοτείται, άρα είναι κι ο μόνος αληθινός ποιμένας (=καθοδηγητής).

Το ἐκ συντάσσεται αποκλειστικά με γενική, που ισοδυναμεί είτε με γενική διαιρετική, είτε με αφαιρετική της αφετηρίας. Σημαίνει την απομάκρυνση από εσωτερικό χώρο και μεταφορικά άμεση καταγωγή, ύλη, όργανο, συμφωνία. Όμως, μπορεί να μεταφραστεί και με την πρόθεση σε, γιατί υπάρχει σε πολλές μεταφράσεις αυτός ο τρόπος προσέγγισης των κειμένων (π.χ. ἐκ δεξιών / εξ αριστερών. ~ Λαρίσης. ~ των ένδον).

Το «εκ των νεκρών» όπως π.χ. κατά Ματθαίον 14, 2. 27, 64. και 28, 7. εννοεί τους νεκρούς στα μνήματα, ενώ το «εκ νεκρών» όπως π.χ. κατά Μάρκον 6, 14. Λουκά 9, 7. Ιωάννη 2, 22. εννοεί τους πνευματικά νεκρούς του κόσμου. Σε όλες τις μεταφράσεις όμως, μεταφράζουν «από τους νεκρούς», ανεξάρτητα ποιά από τις δύο μορφές φέρει το αρχαίο κείμενο. Το παγκόσμιο θρησκευτικό σύστημα αρνείται την ύπαρξη του πνευματικού θανάτου, έτσι ώστε να υπάρχει το εξής αποτέλεσμα:

Ένας Θεός που δεν ήταν ικανός να πραγματοποιήσει την απειλή του απέναντι στον Αδάμ, αφού οι πρωτόπλαστοι συνέχισαν να ζουν (Γένεση 2, 17).

Κατά συνέπεια, η πρώτη ανάσταση δεν υφίσταται (Αποκάλυψη 20, 6).

Και έτσι ο Χριστός με τον θάνατό του δεν δημιούργησε καμία νέα ζωή σε έναν εκλεκτό άνθρωπο (Β΄ Κορινθίους 4, 16).

Γι’ αυτό θα συνεχίσουν να μην μεταφράζουν σωστά τα ακόλουθα αποσπάσματα:

Πράξεις 3, 15. Πράξεις 4, 2. Πράξεις 4, 10. Πράξεις 10, 41. Πράξεις 13, 30. Πράξεις 13, 34. Πράξεις 17, 3. Πράξεις 17, 31. Ρωμαίους 4, 24. Ρωμαίους 6, 4. Ρωμαίους 6, 9. Ρωμαίους 6, 13. Ρωμαίους 7, 4. Ρωμαίους 8, 11. Ρωμαίους 10, 7. Ρωμαίους 10, 9 Ρωμαίους 11, 15. Α΄ Κορινθίους 15, 12. Α΄ Κορινθίους 15, 20. Γαλάτες 1, 1. Προς Εφεσίους 1, 20. Φιλιππησίους 3, 11 κατά το κριτικό. Β΄ Τιμόθεου 2, 8. Εβραίους 11, 19. Εβραίους 13, 20. Α΄ Πέτρου 1, 3. Α΄ Πέτρου 1, 21.