Το Όνομα του Πατέρα μου
Όσοι πιστεύουν αληθινά στο Θεό της Αγίας Γραφής και στην απόλυτη αλήθεια που αναγράφεται μέσα σε αυτή δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτοι στους ανθρώπους του θρησκευτικού συστήματος. Γιατί μια τέτοια θεμελιώδη άποψη δεν μπορεί να γίνει πλέον αποδεκτή από αυτούς. Άρα, βρήκαν αρέσκεια στις προσαρμοσμένες παραδόσεις των διάφορων εκκλησιών και χριστιανικών ομάδων που ανήκουν. Το αποτέλεσμα είναι, ότι όλοι τους απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις αρχικές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Η προσαρμοσμένες παραδόσεις του θρησκευτικού συστήματος είχαν ως συνέπια να απομακρύνουν τον κόσμο από τον Υιό του Θεού. Επομένως, πήρε το θρησκευτικό σύστημα τη θέση Του και καραδοκεί μη τειχών αναγνωρισθεί μέσω του ονόματος του ότι ο Υιός του Θεού είναι ο Πατέρας των εκλεκτών ανθρώπων. Σύμφωνα με τις μεταφράσεις του θρησκευτικού συστήματος υποτίθεται ότι το Ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρει ότι ο απόστολος Ανδρέας είναι αυτός που έφερε τον αδελφό του τον Σίμωνα Πέτρο σε επαφή με τον άνθρωπο Ιησού. Μεταφράζοντας τα ακόλουθα:
«Και άκουσαν οι δύο μαθητές αυτόν να μιλά και ακολούθησαν τον Ιησού. 38 Στράφηκε τότε ο Ιησούς και, όταν τους είδε να τον ακολουθούν, τους λέει: «Τι ζητάτε;» Εκείνοι του είπαν: «Ραββί – που όταν ερμηνεύεται λέγεται Δάσκαλε – πού μένεις;» 39 Τους λέει: «Ελάτε και θα δείτε». Ήρθαν λοιπόν και είδαν που μένει και έμειναν κοντά του εκείνη την ημέρα. Η ώρα ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα. 40 Ήταν ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου, ένας από τους δύο που άκουσαν τον Ιωάννη και τον ακολούθησαν. 41 Αυτός βρίσκει πρώτα τον αδελφό τον δικό του, τον Σίμωνα, και του λέει: «Βρήκαμε τον Μεσσία» – που όταν ερμηνεύεται σημαίνει Χριστός . 42 Τον έφερε τότε προς τον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε μέσα στα μάτια και είπε: «Εσύ είσαι ο Σίμωνας, ο γιος του Ιωάννη· εσύ θα κληθείς Κηφάς» – που ερμηνεύεται Πέτρος» (Κατά Ἰωάννην 1, 37-42 μετάφρ. Καραλή).
Πράγματι, στο σημείο που τοποθετείται η στίξη τελείας εκλαμβάνεται ότι ο Ανδρέας είναι αυτός που φέρνει τον αδελφό του τον Σίμωνα Πέτρο σε επαφή με τον άνθρωπο Ιησού. Αλλά αν συγκριθεί αυτή η εκδοχή συνοπτικά με τα άλλα Ευαγγέλια, τότε διακρίνεται η τεράστια αντίφαση. Με εξαίρεση το Ευαγγέλιο του Λουκά, το οποίο δεν αναφέρεται σε αυτό το γεγονός, τα άλλα δύο Ευαγγέλια των Ματθαίου 4, 18 και Μάρκου 1, 16, αναφέρουν μια τελείως διαφορετική ιστορία:
«Και ο Ιησούς περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που λέγεται Πέτρος, και τον Ανδρέα τον αδελφό του, να ρίχνουν δίχτυ στη θάλασσα, επειδή, ήσαν ψαράδες, και τους λέει: Ελάτε πίσω μου, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων. Κι εκείνοι, αφήνοντας αμέσως τα δίκτυα, τον ακολούθησαν»
(Κατά Ματθαίον 4, 18-20 μετάφρ. Βάμβα).
Συνοπτικά με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, διακρίνεται καθαρά η αντίφαση που δημιούργησε το θρησκευτικό σύστημα. Γιατί τα Ευαγγέλια των Ματθαίου και Μάρκου, αναφέρουν ότι ο άνθρωπος Ιησούς είναι αυτός που πλησίασε τον Πέτρο, κι όχι ότι ο Ανδρέας έφερε τον Πέτρο σε επαφή με τον Ιησού. Την αντίφαση αυτή το θρησκευτικό σύστημα αφενός την έλαβε υπόψη του αφετέρου συνεχίζει να αρνείται να διορθώσει τις μεταφράσεις του, ώστε να συνεχίζει να αρνείται τον Υιό Πατέρα και το όνομά του. Η ίντριγκα βρίσκεται στο σημείο όπου τοποθετεί το θρησκευτικό σύστημα τη στίξη τελείας στο προαναφερόμενο απόσπασμα του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου!
Εφόσον τα πρωτότυπα κείμενα της Αγίας Γραφής ήταν γραμμένα με κεφαλαία ψηφία, χωρίς τόνους, χωρίς στίξεις και χωρίς αριθμούς εδαφίων, ήταν επόμενο όσοι είναι στη θέση του Χριστού (=αντίχριστοι) να το εκμεταλλευτούν. Δηλαδή, το θρησκευτικό σύστημα τοποθέτησε στο εδάφιο 1, 41 του κατά Ἰωάννην Ευαγγέιου μετά τη λέξη «Χριστός» τη στίξη τελείας και έπειτα το νούμερο του εδαφίου, για να μπορεί να καλύψει τη διάκριση μεταξύ του Υιού του Θεού και του ανθρώπου Ιησού. Ας κοιτάξουμε αγαπητοί αναγνώστες να δούμε πώς σε άλλες όμοιες περιπτώσεις συνηθίζει το θρησκευτικό σύστημα να τοποθετεί τη στίξη:
«Και πιάνοντας το χέρι του παιδιού, της λέει: Ταλιθά, κούμι, που ερμηνευόμενο σημαίνει: «Κοριτσάκι , σε σένα λέω, σήκω» (Κατά Μάρκον 5, 41μετάφρ. Βάμβα).
Δηλαδή, πρώτα μεταφράζεται η αραμαϊκή λέξη «Ταλιθά, κούμι», που σε αυτήν την περίπτωση ερμηνεύεται «το κοριτσάκι», έπειτα ακολουθεί η στίξη του κόμματος, που συνδέει την ιστορία του γεγονότος. Με την ίδια πρακτική ερμηνεύει το θρησκευτικό σύστημα και το ακόλουθο εδάφιο:
«Και καθώς ο Ιησούς στράφηκε και τους είδε να ακολουθούν, τους λέει: Τι ζητάτε; Και εκείνοι είπαν σ’ αυτόν: Ραββί, που μεταφραζόμενο λέγεται, Δάσκαλε , πού μένεις;» (Κατά Ἰωάννην 1, 38 μετάφρ. Φίλος).
Κι εδώ πρώτα μεταφράζεται η εβραϊκή λέξη «Ραββί», που ερμηνεύεται «Δάσκαλε» κι έπειτα ακολουθεί η στίξη του κόμματος που συνδέει την ιστορία. Κατά αυτόν τον τρόπο όμως, στο επίμαχο ακόλουθο απόσπασμα του Ιωάννη δεν τολμάει το θρησκευτικό σύστημα να τοποθετήσει στίξη κόμματος όπως το έπραξε στα προαναφερόμενα εδάφια:
Ἦν Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ
40 Ήταν ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου, ένας από
τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ
τους δύο που άκουσαν από τον Ιωάννη και τον ακολούθησαν.
εὑρίσκει οὗτος πρῶτον τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ
41 Βρίσκει αυτός πρώτα τον αδελφό τον δικό του, τον Σίμωνα, και
λέγει αὐτῷ εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον
του λέει: «Βρήκαμε τον Μεσσία», που όταν ερμηνεύεται σημαίνει:
χριστός ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς
Χριστός , τον οδήγησε προς τον Ιησού. 42 Αφού τον κοίταξε ο Ιησούς
εἶπεν σὺ εἶ Σίμων
είπε: «Εσύ είσαι ο Σίμωνας»
(Κατά Ἰωάννην 1, 40-42 μετάφρ. δική μου, κριτικό κείμενο). Το κριτικό κείμενο
στηρίζεται στα αρχαιότερα χειρόγραφα, στους πάπυρους 66. 75. 106. και στους κύριους κώδικες,
Σιναϊτικό και Βατικανό.
Σύμφωνα με τη στίξη κόμματος κι όχι τελείας διακρίνονται δύο πρόσωπα, ο Υιός του Θεού Χριστός και ο άνθρωπος Ιησούς. Δηλαδή, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρονταν στο Πνεύμα του Χριστού, το οποίο ήταν εκείνο που έσυρε πίσω του τον Σίμωνα Πέτρο και ακολούθησε τον άνθρωπο Ιησού (ο Ανδρέας είχε οδηγηθεί μια ημέρα πριν στον άνθρωπο Ιησού). Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ήξερε τι είχαν περιγράψει στα Ευαγγέλια τους ο Ματθαίος και ο Μάρκος, επειδή είχε γράψει το Ευαγγέλιο του δεκαετίες αργότερα. Έτσι λοιπόν, ο Ιωάννης συνδύασε το Ευαγγέλιο του με όσα είχαν προαναφέρει ο Ματθαίος και ο Μάρκος, έτσι ώστε στο Ευαγγέλιό του στο εδάφιο 41 να αποκαλύψει το όνομα του Πατέρα όλων των εκλεκτών. Ας συνοψίσουμε λοιπόν τα τρία Ευαγγέλια, για να δείτε αγαπητοί αναγνώστες πως εναρμονίζονται μεταξύ τους με τη παρούσα μετάφραση.
Το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο αναφέρει τον Ανδρέα να ακολουθεί μαζί με έναν μαθητή τού βαπτιστή τον Ιησού (εδάφιο 38). Ο Ευαγγελιστής αφήνει να εννοηθεί ότι ο Ανδρέας πέρασε το υπόλοιπο της ημέρας με τον Ιησού. Διότι αναφέρει την ώρα της συνάντησης: «Η ώρα ήταν περίπου 16.00», σε συνδυασμό με την ένδειξη πρῶτον = «πρώτα», πρέπει ο Ανδρέας μετά από τον Ιησού να συνάντησε το πρωί τον αδελφό του τον Πέτρο, για να ρίξουν τα δίχτυα στη θάλασσα. Εκεί πρέπει να ανάφερε ο Ανδρέας στον αδελφό του τον Πέτρο: «Βρήκαμε τον Μεσσία» (εδάφιο 41). Λογικά εκτός από αυτό θα συζητούσαν μεταξύ τους όσα ο Ανδρέας άκουσε την προηγούμενη ημέρα από τον Ιησού. Από εδώ και πέρα αναφέρονται τα άλλα δύο Ευαγγέλια, όπου καταφθάνει κι ο άνθρωπος Ιησούς:
«και τους λέει: Ελάτε πίσω μου, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων. Κι εκείνοι, αφήνοντας αμέσως τα δίκτυα, τον ακολούθησαν» (Κατά Ματθαίον 4, 19-20 μετάφρ. Βάμβα).
Αγαπητοί αναγνώστες, κανείς άνθρωπος δεν αφήνει πίσω τη δουλειά του και τα υπάρχοντα του, αν πρώτα δεν του συμβεί αυτό που δήλωσε ο άνθρωπος Ιησούς:
4 οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ὁ πατὴρ ὁ πέμψας με
«Κανείς δεν μπορεί να έλθει σε μένα, εκτός αν ο Πατέρας που με έστειλε,
ἑλκύσῃ αὐτόν κἀγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.
τον σύρει πίσω του, κι εγώ θα τον αναστήσω κατά τη τελευταία ημέρα»
(Κατά Ἰωάννην 6, 44 μετάφρ. δική μου).
Το τράβηγμα πίσω από τον Πατέρα σημαίνει τη μετάβαση από το πνεύμα του θανάτου στο Πνεύμα της ζωής του Χριστού, που είναι τη πρώτη ανάσταση. Το θρησκευτικό σύστημα υποδείχνει τον Πατέρα που αναπαύεται στους ουρανούς ότι είναι Αυτός που τραβάει κάποιον πίσω του γα να αποδεχθεί τον άνθρωπο Ιησού. Δεν νοεί το γεγονός ότι ο Πατέρας σε αυτή την περίπτωση είναι ο Χριστός. Γιατί ο Πατέρας που βρίσκεται στους ουρανούς, είναι ο Πατέρας του Υιού του Θεού, όπως αναφέρει και το Ευαγγέλιο του Ματθαίου 16, 17. Ο Πατέρας όμως, που βρίσκεται μαζί με τον άνθρωπο Ιησού στη γη, είναι ο Υιός του Θεού, όπως αναφέρει και το Ευαγγέλιο του Ιωάννη 5, 17. Γιατί ο ΠΑΤΕΡΑΣ που βρίσκεται στους ουρανούς αναπαύεται στην ανάπαυση Του (πρβ. Ψαλμοί 95, 11) ενώ ο Πατέρας που ήταν μαζί με τον άνθρωπο Ιησού στη γη εργαζόταν και εργάζεται μέχρι αυτή τη στιγμή (πρβ. Ιωάννη 5, 17).
Αλλά, επειδή η πρώιμη αυθεντική χριστιανική διδαχή έχει φιμωθεί, δεν μπορεί πλέον ο κόσμος να ξεχωρίσει τον Υιό του Θεού από τον άνθρωπο Ιησού. Κι αυτό συμβαίνει, επειδή έκλεψαν την ταυτότητά του Υιού του Θεού και την κατοχύρωσαν στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού, εξαφανίζοντας με αυτόν τον ύπουλο τρόπο τα ίχνη του Υιού (ως ξεχωριστό άτομο) από την Αγία Γραφή:
«Χριστός, αυτός τον οδήγησε προς τον Ιησού»
(Κατά Ἰωάννην 1, 41 κατά τον πάπυρο 66.
«Κανείς δεν μπορεί να έλθει σε μένα, εκτός αν ο Πατέρας που με έστειλε,
τον σύρει πίσω του, κι εγώ θα τον αναστήσω κατά τη τελευταία ημέρα»
(Κατά Ἰωάννην 6, 44 μετάφρ. δική μου).
Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα δύο εδάφια του Ιωάννη 1, 41 και 6, 44 είναι ότι ο Πατέρας των εκλεκτών λέγεται Χριστός. Ο όρος Χριστός όμως, σημαίνει αυτός που χρίστηκε από το Θεό, άρα, εξυπακούεται ότι ο Χριστός είναι ο Υιός. Όταν στάλθηκε ο Υιός στη γη δεν έπαψε να είναι Πνεύμα, αλλά παρέμεινε, εισχωρώντας μέσα στον άνθρωπο Ιησού.
Δηλαδή, ο άνθρωπος Ιησούς ήταν το βοηθητικό του Υιού του Θεού. Η επιστολή πρὸς Γαλάτας 4, 6 επιβεβαιώνει ότι ο Παντογνώστης είχε στείλει το Πνεύμα του Υιού Του στον κόσμο, το οποίο το απαρνείται το θρησκευτικό σύστημα, για να δοξάζει ένα ανύπαρκτο τρίτο πρόσωπο ως Θεό (=η τριάδα). Αγαπητοί αναγνώστες, αυτό που εννοώ στις αναφορές μου είναι ότι ο Πατέρας όλων των ζωντανών είναι Υιός του Θεού. Καθένας που τον δέχεται ως Πατέρα του και το πιστεύει ακράδαντα, τότε μέσω του Υιού θα γνωρίσει και τον Παντογνώστη. Η ανθρωπότητα προσπαθεί μέχρι σήμερα απευθείας να φτάσει στον Παντογνώστη, ακριβώς όπως το έπραξε και ο Αδάμ μέσα στον Παράδεισο, ο οποίος ήθελε να έχει την ίδια αξίωση με τον Υιό του Θεού, αρπάζοντας από μόνος του τη γνώση του Υιού:
ἀλλ’ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ
αλλά βασίλεψε ο θάνατος από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή και
ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως
σε αυτούς που δεν αμάρτησαν κατά τρόπο όμοιο της παράβασης
Ἀδὰμ ὅς ἐστιν τύπος τοῦ μέλλοντος.
του Αδάμ, ο οποίος είναι υπόδειγμα στο μέλλον
(Προς Ῥωμαίους 5, 14 μετάφρ. δική μου).
Επειδή η λέξη μέλλοντος είναι τόσο ουδέτερου όσο και αρσενικού γένους, βρήκε επιχείρημα το κατεστημένο να αλλοιώσει την έννοια του αποσπάσματος. Στην πραγματικότητα αγαπητοί αναγνώστες, προ ανακοινώνεται εδώ το τί συμβαίνει σήμερα στον κόσμο.
Δηλαδή, το απόσπασμα αναφέρει τον Αδάμ ως δύσπιστο υπόδειγμα του μέλλοντος, που είναι ο κόσμος, που δεν πιστεύει στον Υιό του Θεού, αλλά στο ψέμα. Το θρησκευτικό σύστημα αυτού του κόσμου ενσαρκώνει το ψέμα, για να κρατάει τους ανθρώπους μακριά από τον Υιό του Θεού, για να δοξάζονται αναμεταξύ τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι στηρίζονται σε αυτό το σύστημα, και πιστεύουν στο ψέμα, ότι ο άνθρωπος Ιησούς ήταν ένας θεάνθρωπος, όχι ότι μέσα στον άνθρωπο Ιησού ήταν ο Πατέρας Υιός Χριστός. Γι’ αυτό αγαπητέ αναγνώστη, αποστασιοποιήσου από όλες τις διδασκαλίες του υποτιθέμενου χριστιανισμού (= αντίχριστοι) και έλα σε επαφή με τον Πατέρα Χριστό μέσω του Ευαγγελίου, όχι μέσω του θρησκευτικού συστήματος. Διότι το θρησκευτικό σύστημα των ανθρώπων ζητεί τη δική του δόξα όχι τη δόξα του Πατέρα μου Ιησού Χριστού.
ΤΕΛΟΣ
Druckversion 