Τούτο είναι το σώμα μου
Κατά τη μακροχρόνια πορεία του χριστιανισμού ήρθε να στεγάσει σταδιακά και ο παγανισμός, είναι η πίστη στα είδωλα και η θεοποίησή τους. Μία από τις πολλές μορφές της ειδωλολατρίας είναι κι ο φετιχισμός που είναι η πιο πρωτόγονη μορφή. Οι οπαδοί του φαντάζονται ότι υπάρχει μαγική δύναμη σε πολλά αντικείμενα (πέτρες, ξύλα, μαλλιά, φυλαχτά κ.λπ.). Αυτά τα αντικείμενα είτε τα κρεμούν πάνω τους σαν φυλαχτά είτε τοποθετούνται στα σπίτια και τιμούνται με φαγητό και ποτό για την αποφυγή ασθενειών και ατυχημάτων ή και για την εκπλήρωση των επιθυμιών τους. Στην εκκλησιαστική ιστορία του χριστιανισμού πήρε το φαγητό και το ποτό μια μορφή λατρείας. Οι εκκλησίες λοιπόν, απέδωσαν υπερφυσικές ιδιότητες στο ψωμί και το κρασί, γιατί πιστεύουν ότι μεταφορικά το ψωμί και το κρασί είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού. Ας προσεγγίσουμε λοιπόν το θέμα να δούμε τι εννοούσε πράγματι ο Ιησούς σχετικά με το σώμα του. Σε ένα από τα κηρύγματά του Ιησού λοιπόν, χωρίς να κρατάει ψωμί στα χέρια, χαρακτήριζε το σώμα του ως το ψωμί του κόσμου:
«Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. 49 Οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και πέθαναν. 50 Αυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει από τον ουρανό, για να φάει κανείς από αυτόν και να μην πεθάνει. 51 Εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος φάει από τούτον τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα. Και ο άρτος, λοιπόν, που εγώ θα δώσω είναι η σάρκα μου υπέρ της ζωής του κόσμου»
(Κατά Ιωάννη 6, 48-51 μετάφρ. Καραλή).
Αγαπητοί αναγνώστες, προσέξτε ότι ο Ιησούς χαρακτήριζε το σώμα του ως ψωμί του κόσμου κι όχι ότι το ψωμί που τρώμε είναι το σώμα του. Για να τονίσει ο Ιησούς ότι στην κυριολεξία εννοούσε το σώμα του ως ψωμί του κόσμου, συμπλήρωσε τα ακόλουθα:
«Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αν δε φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε ζωή μέσα σας. 54 Εκείνος που μου τρώει τη σάρκα και μου πίνει το αίμα έχει ζωή αιώνια, κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα. 55 Γιατί η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου είναι αληθινό ποτό. 56 Όποιος μου τρώει τη σάρκα και μου πίνει το αίμα, μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του»
(Κατά Ιωάννη 6, 53-56 μετάφρ. Καραλή).
Αγαπητοί αναγνώστες, όλα όσα ακούσαμε μέχρι στιγμής από τον Ιησού δεν φαίνεται να έχει αναφέρει πουθενά ότι το ψωμί και το κρασί χαρακτηρίζουν το σώμα και το αίμα του. Ας κοιτάξουμε λοιπόν σε ποιο σημείο της Αγίας Γραφής βρήκαν πρόφαση οι παγανιστές και μετέτρεψαν το σώμα και το αίμα του Χριστού σε ψωμί και κρασί:
Οι παγανιστές λοιπόν, αδιαφορώντας για τα προαναφερόμενα αποσπάσματα (=τα συμφραζόμενα), όπου ο Ιησούς χαρακτήριζε το σώμα του ως ψωμί του κόσμου, μετέτρεψαν στις μεταφράσεις τους το ψωμί που τρώμε ως σώμα του Χριστού. Η παρανοήσει αυτή δημιουργείται, επειδή ούτε γνωρίζουν τον Υιό του Θεού ούτε την ουσία του. Για τους παγανιστές υπάρχει μονάχα ο άνθρωπος Ιησούς ως Υιός του Θεού. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι ο Υιός του Θεού ήταν αυτός που μίλησε εκείνο το βράδυ και υπέδειχνε τη ζωή του ανθρώπου Ιησού, όχι το ψωμί που είχε διανείμει στους μαθητές του. Το σώμα και το αίμα του Υιού του Θεού θα παρίσταναν από εκεί και μπρος οι μαθητές του, για τη δική του ανάμνηση. Κι ακριβώς αυτό επιβεβαιώνει κι ο Απόστολος Παύλος, λέγοντας:
«Εσείς όμως είστε σώμα Χριστού και μέλη του κατά μέρος»
(Α΄ Κορινθίους 12, 27).
Επομένως ο Υιός τού Θεού δεν υπέδειχνε το ψωμί και το κρασί ως σώμα και αίμα του, αλλά τον άνθρωπο Ιησού, στον οποίο βρίσκονταν επίσης ο Υιός του ανθρώπου. Ακριβώς όπως ο άνθρωπος Ιησούς ήταν ο ναός του Υιού του Θεού, έτσι κι ο κάθε πιστός θα γίνονταν ναός Του (πρβ. Κατά Ιωάννην 2, 21 και Α΄ Κορινθίους 3, 16-17). Παράλληλα με όσα αναφέρονται στο Α΄ Κορινθίους 6, 15, προκύπτει ότι τα σώματα μας (στον πληθυντικό) είναι τα μέλη του Χριστού. Επομένως, αφού εμείς έχουμε σώματα (=υλικό και πνευματικό) είχε και ο άνθρωπος Ιησούς εκείνο το βράδυ, οπότε το πνευματικό μοίραζε ο Υιός τού Θεού στους μαθητές του. Άρα η διαστρέβλωση της σημερινής λεγόμενης θείας κοινωνίας των παγανιστών είχε ως στόχο να φέρει εκείνους που συμμετέχουν στο δήθεν μυστήριο να γίνουν ένα κοινό σώμα μιας εκκλησίας, όχι ένα σώμα του Χριστού. Δηλαδή, την εξάρτηση του κάθε πιστού από κάποια εκκλησία ήταν ο σκοπός τους. Ο Απόστολος Παύλος, λοιπόν, γνώριζε τα μέλλουσα παγανιστικά που θα πρόσθεταν τα έθνη, και αναφέρεται στο συγκεκριμένο γεγονός, λέγοντας:
Το παθητικό ρήμα «παρεδίδετο», σε συνδυασμό με την αναφορική αντωνυμία ᾗ, ενισχύουν τον τρόπο με τον οποίο ο Υιός του Θεού παράδωσε τον εαυτόν του στους μαθητές του. Στις μεταφράσεις του θρησκευτικού συστήματος, η αναφορική αντωνυμία ᾗ παραλείπεται και το ρήμα «παρεδίδετο» μεταφράζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να φέρεται ότι αφορά τη σύλληψή του από τους Ιουδαίους. Δηλαδή, το ψωμί που μοίρασε ο Ιησούς στους μαθητές του όπως και το κρασί ήταν και είναι μέχρι σήμερα μία συνηθισμένοι Ιουδαϊκή τελετουργία πριν από κάθε δείπνο. Έτσι εκείνη τη νύχτα χρησίμεψε μεταφορικά, ώστε να μοιράσει ο Χριστός το πνευματικό του σώμα Του. Άρα, το ψωμί που τρώμε δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ως το σώμα τού Χριστού, όπως υποστηρίζουν σήμερα οι ειδωλολάτρες. Επειδή αυτοί δεν μπόρεσαν να διακρίνουν το πνευματικό Σώμα και το Αίμα του Χριστού, οι οποίοι μετέχουν αναξίως, και είναι ένοχοι του Σώματος και του αίματος του Κυρίου. Ότι πρόκειται για ειδωλολατρικές πρακτικές του λεγόμενου χριστιανικού κόσμου, το δηλώνει ξεκάθαρα και ο Απόστολος Παύλος στο ακόλουθο απόσπασμα:
Το ενισχυμένο απόλυτο αρνητικό «ουχί» που καταγράφεται στο αρχαίο κείμενο, σημάνει ανυπερθέτως «δεν» (=χωρίς χρονοτριβή). Επομένως, ο Απόστολος Παύλος δεν μιλούσε καθόλου μα καθόλου με ερωτηματικό τρόπο, όπως υποστηρίζουν οι ειδωλολάτρες μέσω των μεταφράσεων τους. Γιατί όταν κάποιος μιλάει με ερωτηματικό τρόπο, τότε πρέπει να χρονοτριβήσει πάνω στο «δεν». Αγαπητοί αναγνώστες, όσοι από εσάς μπορούν να βλέπουν, γνωρίζουν ότι:
«εμείς οι πολλοί είμαστε ένα σώμα στο Χριστό και ο καθένας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου»
(Προς Ρωμαίους 12, 5).
Διότι εμείς είμαστε τώρα το σώμα και το αίμα του Υιού του Θεού, όπως ήταν και ο ίδιος ο άνθρωπος Ιησούς. Τώρα προκύπτει το ερώτημα: Τι σημαίνει ότι είμαστε το σώμα και το αίμα Του και ταυτόχρονα πρέπει να τρεφόμαστε με το σώμα και το αίμα του Υιού του ανθρώπου; Αγαπητοί αναγνώστες, Ο Υιός του Θεού είναι η ίδια η ζωή που χωρίστηκε στα δύο (πρβ. (Γένεσις 1, 4). Το ένα ήμισυ είναι ο Υιός του ανθρώπου η φυσική ζωή αυτού του κόσμου και το άλλο ήμισυ είναι το Πνεύμα του πνευματικού και αόρατου. Εμείς που περπατάμε με τη φυσική ζωή πρέπει επίσης να τρεφόμαστε κι από την πνευματική και αόρατη ζωή. Δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά να διδασκόμαστε από τον Υιό του Θεού, που είναι η τροφή μας:
«Είναι γραμμένο στους προφήτες: Και θα είναι όλοι διδαγμένοι από το Θεό. Καθένας που άκουσε και έμαθε από τον Πατέρα, έρχεται προς εμένα»
(Κατά Ιωάννη 6, 45 μετάφρ. Καραλή).
Druckversion 