Πώς απαρνούνται την ταυτότητα τού Υιού του Θεού; 

Αγαπητοί αναγνώστες, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και ο Απόστολος Παύλος, πρέπει κατά τον πρώτο αιώνα μΧ να είχαν κατάλυση οι αποστάτες τις διδασκαλίες του Χριστού, για να πάρουν την θέση του (πρβλ. θέμα «Οι αντίχριστοι»). Αφού λοιπόν, με αυταρχικό τρόπο πέρασαν στον κόσμο τις δικές τους διδασκαλίες, έπρεπε στη συνέχεα να κρατούν καλυμμένα τα ίχνη Αυτού του Χριστού που αποκαλύπτω σε κάθε θέμα μου. Γι’ αυτό μην πιστεύετε αυτούς που δεν θα φτάσουν ποτέ μπροστά στο ανέφικτο ούτε θα νιώσουν ποτέ το άρρητο. Διότι δεν αγάπησαν ποτέ τον ορθό λόγο, αλλά το ανάποδο κι οτιδήποτε εξυπηρετεί αυτό κι όχι την αλήθεια του Υιού του Θεού. Αυτόν να πιστέψετε, που παλεύει ημέρα με την ημέρα ενάντια στο σκοτάδι του θρησκευτικού συστήματος, Αυτόν που δεν πτοείται στη σκληρότητα αυτού του κόσμου ούτε πρόκειται να φιμωθεί από τα μέγιστα μέσα ενημέρωσης του συστήματος. Τα ακόλουθα αποσπάσματα της Αγίας Γραφής, θα σας υποδείξουν τα πονηρά τεχνάσματα των μεταφράσεων του θρησκευτικού συστήματος, που αφανίζουν την ταυτότητα του Υιού του Θεού, προθέτοντας την είτε στον Πατέρα Του είτε στον άνθρωπο Ιησού:

Αυτό το απόσπασμα αναφέρεται στην εποχή του ανθρώπου Ιησού και στην ανάσταση ενός μικρού κοριτσιού. Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του παγκόσμιου θρησκευτικού συστήματος το κοριτσάκι ανασταίνεται από τον άνθρωπο Ιησού. Διαβάζοντας, όμως, προσεκτικά το αρχαίο κείμενο της Αγίας Γραφής, τότε μπορεί να δει κανείς ότι ο άνθρωπος Ιησούς εξυπηρετούσε μονάχα ως βάση του Υιού του Θεού. Στο εδάφιο αυτό, πρώτα μεταφράζεται η αραμαϊκή λέξη «Ταλιθά, κούμ», που σε αυτήν την περίπτωση ερμηνεύεται με το οριστικό άρθρο «το κοριτσάκι», η ίδια αυτή λέξη εξυπηρετεί στη συνέχεα και ως συνδέσει της ιστορίας του γεγονότος. Οι απατεώνες του θρησκευτικού συστήματος λοιπόν, αφαιρούν από τις μεταφράσεις τους το οριστικό άρθρο «το» στη λέξη «κοριτσάκι». Έτσι ώστε, να φαίνεται ότι ο άνθρωπος Ιησούς απευθύνεται στο κοριτσάκι και ότι ο άνθρωπος Ιησούς είναι αυτός που διαπράττει το θαύμα. Στην πραγματικότητα όμως, απευθύνεται ο άνθρωπος Ιησούς στη ζωή του, που είναι ο Υιός του Θεού, λέγοντας Της, να αναστήσει το κοριτσάκι. Αυτό το γεγονός ενισχύεται με την αντωνυμία «αὐτῇ», που είναι θηλυκού γένους. Δηλαδή, αν ο άνθρωπος Ιησούς απευθυνόταν πράγματι στο κοριτσάκι, τότε το αρχαίο κείμενο θα έπρεπε να είχε την ουδέτερη αντωνυμία «αὐτῷ». Γιατί το ουδέτερο γένος αρμόζει στις λέξεις «κοριτσάκι» και «παιδί», κι όχι το θηλυκό γένος «αὐτῇ». Επομένως, το θαύμα επιτεύχθηκε από τον Υιό του Θεού που ήταν μέσα στον άνθρωπο Ιησού. Ως εκ τούτου, στο κατά Ματθαίον 12, 28 αναγράφεται η δήλωση του ανθρώπου Ιησού, ότι ο ίδιος δεν έκανε τα θαύματα, αλλά το Πνεύμα του Θεού, δηλαδή, ο Υιός του Θεού. Το ακόλουθο απόσπασμα λοιπόν, έχει μια ομοιότητα με το παρόν, γιατί η ακόλουθη μεταφρασμένη λέξη «Χριστός» θα έπρεπε να εξυπηρετεί και πάλι ως συνδέσει της ιστορίας:

Αγαπητοί αναγνώστες, πρέπει να γνωρίζεται ότι τα πρωτότυπα κείμενα της Αγίας Γραφής ήταν γραμμένα με κεφαλαία ψηφία, χωρίς τόνους, χωρίς στίξεις και χωρίς αριθμούς εδαφίων. Άρα, ήταν επόμενο όσοι άρπαξαν τη θέση του Χριστού (=αντίχριστοι) να το εκμεταλλευτούν. Δηλαδή, το θρησκευτικό σύστημα τοποθετεί στο εδάφιο 1, 41 του κατά Ἰωάννην Ευαγγελίου μετά το «Χριστός» τη στίξη τελείας κι έπειτα το νούμερο του εδαφίου, για να καλύψει τη διάκριση μεταξύ του Υιού του Θεού και του ανθρώπου Ιησού. Με αυτήν την αυθαιρεσία, θέλουν να πείσουν ότι ο Ανδρέας είναι αυτός που οδηγεί τον αδελφό του το Σίμωνα προς τον Ιησού. Η Αγία Γραφή όμως, πιστοποιεί ότι ο Ανδρέας δεν οδήγησε ποτέ τον αδελφό του το Σίμωνα προς τον Ιησού, αλλά ο Υιός του Θεού τον οδήγησε στον Ιησού. Λεπτομερές αποδείξεις μπορείτε να βρείτε στο θέμα «Το όνομα του Πατέρα μου»:

Το θρησκευτικό σύστημα προσθέτει αυθαίρετα στις μεταφράσεις του το επίρρημα «μεταξύ Θεού και ανθρώπων». Επίσης, τους μελλοντικούς «προσδιορισμένους καιρούς» τους μεταφράζει στον ενικό για να γυρίσει το νόημα στο παρελθόν, προσθέτοντας αυθαίρετα διάφορες λέξεις (που ήλθε, δόθηκε). Το κατεστημένο θέλει απαραιτήτως να πείσει ότι όλα έχουν εξηγηθεί και δεν αναμένεται καμία μαρτυρία, παρά μόνο το τέλος του κόσμου. Ο απόστολος Παύλος μας διαβεβαιώνει ότι υπάρχει ένας Θεός, αλλά ο μεσολαβητής δεν είναι μόνο ένας που μεσιτεύει  μεταξύ Θεού και ανθρώπων, αλλά επίσης μεταξύ Θεού και Θεού. Ο δυϊσμός επιβεβαιώνεται και στους προς Γαλάτες 3, 20, αναφέροντας:  «Ο μεσίτης, λοιπόν, δεν είναι από έναν ενώ ο Θεός είναι ένας». Δηλαδή, ο Χριστός είναι ο μεσίτης μεταξύ του Υιού του Θεού και των ανθρώπων, και το έτερο ήμισυ του, ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, μεσολαβεί μεταξύ του Θεού και του Χριστού. Δυσνόητο θα πείτε αγαπητοί αναγνώστες, αλλά αν δεν ήταν, τι είδους μαρτυρική απόδειξη θα κηρύσσαμε σήμερα που φθάσαμε στους προσδιορισμένους καιρούς; Το ακόλουθο απόσπασμα θα αποδείξει ότι υπάρχουν πράγματι δύο ζωντανά πλάσματα που είναι το μέσο, για να αναγνωριστεί ο Θεός:

Οι δύο ζωντανοί είναι ο Υιός του Θεού, ο οποίος αποτελείται από το Χριστό που σας έμαθαν να γνωρίζεται, και από τον Ιησού, ο οποίος είναι η μία και μοναδική σύνδεση με τον Θεό. Γι’ αυτό το λόγο αφανίζει το παγκόσμιο θρησκευτικό σύστημα τη ταυτότητα του, για να κρατάει τους ανθρώπους στον κόσμο του θανάτου. Και γι’ αυτό το εβραϊκό κείμενο κατακρεουργήθηκε στην κυριολεξία, έτσι ώστε αυτό το μεγάλο μυστικό να μην καταγράφεται πλέον εκεί. Προσέξτε ότι ο προφήτης Αμβακούμ δεν απευθυνόταν απευθείας στον Κύριο Πατέρα αλλά στον Κύριο Υιό. Αυτό εκλαμβάνεται από την έκφραση  «το άκουσμα σου», που σημαίνει ότι άκουγε μέσω του Υιού τον Κύριο. Μια τέτοια έκφραση δεν είναι η μόνη στη Βίβλο:

«Κύριε, ποιος πίστεψε στο άκουσμα μας; Και σε ποιον αποκαλύφθηκε το χέρι του Κυρίου;»

(Κατά Ιωάννη 12, 38). 

Αυτό ακριβώς ρωτάω κι εγώ εδώ και χρόνια!    

Αυτό το απόσπασμα αντικατοπτρίζει ακριβώς ότι αναφέρεται στο Γένεσις 1, 4. Ότι από το Θεό βγήκε το φώς και από το φώς η ημέρα. Έτσι και στην προκομμένη περίπτωση από τον Πατέρα βγήκε ο Υιός Ιησούς και από τον Υιό το έτερο ήμισυ του, ο Χριστός. Για να μην φανεί αυτό το μυστήριο, τοποθετεί το θρησκευτικό σύστημα τη στίξη τελείας και το νούμερο του εδαφίου ανάμεσα στα δύο «βγήκα». Παρατηρήστε επίσης το επίρρημα «πάλιν» που υπονοεί προηγούμενες αναχωρήσεις του Υιού από τον κόσμο, που αναφέρονται στη λεγόμενη Παλαιά Διαθήκη. 

Από την Επιστολή προς Εβραίων 5, 5 συμπεράνουμε ότι ο ομιλητής στο παρόν απόσπασμα των Ψαλμών είναι ο Χριστός που ενθρονίσθηκε ως βασιλιάς. Σημειώστε, ωστόσο, ότι όχι μόνο ο ομιλητής που τοποθετήθηκε ως Βασιλιάς επιβεβαιώνεται ως Υιός του Θεού, αλλά και ο Κύριος. Αυτό διακρίνεται επειδή ο ομιλητής παραθέτει τη διαταγή του Κυρίου. Έτσι αποδεικνύεται ο δυϊσμός του Υιού του Θεού, ο οποίος είναι ο ομιλητής και ο Κύριος του προστάγματος. Αυτό το νόημα δε διακρίνεται στο εβραϊκό κείμενο, καθώς ο Ιουδαϊσμός αφαίρεσε από το εβραϊκό κείμενο ένα από τα δύο ονόματα «Κύριος», έτσι ώστε να αποκρύπτεται ότι ο ομιλητής παραθέτει τον Κύριο (=αυτολεξεί επανάληψη κειμένου). Επιπλέον, ο δυϊσμός του Υιού επιβεβαιώνεται και πάλι στο αρχαίο κείμενο της Αποκάλυψης 11, 15, όπου αναφέρεται είναι ένα και μόνο βασίλειο. Αυτό λέει ανήκει σε δύο πρόσωπα (=στον Κύριο και στον Χριστό), και θα βασιλεύσει (στον ​​ενικό), όχι θα βασιλεύσουν (στον ​​πληθυντικό) στους αιώνες.  

Για να καλύψει το κατεστημένο τη διάκριση μεταξύ Κυρίου και Θεού, εξηγεί τον Μωυσή ως θεό, μεταφράζοντας:: «Σε έκανα να είσαι για το Φαραώ Θεός». Στην πραγματικότητα όμως, το Θεό που έδινε ο Κύριος στον Μωυσή για συμπαραστάτη, δεν είναι κανείς άλλος από τον Υιό του Κυρίου. Θέλω να πιστεύω ότι και τα παιδάκια του δημοτικού θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν αν στο εδάφιο αυτό αναφέρεται «σε έκανα» ή «σου έδωσα». Η Καινή Διαθήκη εξηγεί ποιος ήταν αυτός ο Θεός που δόθηκε στον Μωυσή:

Εδώ όχι μόνο παρερμηνεύει το θρησκευτικό σύστημα, αλλά προσθέτει σε αυτό το εδάφιο  και δύο πρόσωπα, το Θεό και τον Ιησού του Ναυή. Έτσι ώστε να αποδοθούν τα λεγόμενα στον Ιησού του Ναυή, και ότι η γη της επαγγελίας αναφέρεται εδώ ως κατάπαυση. Αν και σε κανένα αρχαίο κείμενο δεν αναγράφεται «ο Θεός» και το όνομα «Ναύη», εντούτοις αυθαίρετος προστίθενται στις μεταφράσεις. Το εδάφιο αυτό αναφέρεται στην ουράνια κατάπαυση του Θεού; Πιστοποιείται στους προς Εβραίους σε ολόκληρο το τέταρτο κεφάλαιο. Να και οι αποδείξεις. Στο Έξοδος 33, 14 αναφέρεται τι είπε ο Θεός: «Ο ίδιος θα σου προπορεύομαι και θα σε καταπαύσω».  Επαναλαμβάνω, ο ίδιος είπε θα τους κατάπαυε όπως και το έκανε, αφού το πιστοποιεί και ο Ιησούς του Ναυή στο βιβλίο του 1, 13: «Ο Κύριος ο Θεός σας, σας έχει καταπαύσει και σας έδωσε αυτή την γη«: Σας έχει καταπαύσει είπε! Όπως βλέπετε αγαπητοί αναγνώστες αν επρόκειτο για την γη της επαγγελίας ως κατάπαυση, πώς στο μεν εδάφιο προς Εβραίους 4, 8 δεν τους έχει κατάπαυση, ενώ στο δε εδάφιο Ιησούς του Ναυή  1, 13, τους έχει κατάπαυση. Επομένως, το προς Εβραίους 4, 8 εννοεί την κατάπαυση του Θεού και το όνομα Ιησούς εννοείται ο Υιός του Θεού που φέρει το ίδιο όνομα με τον άνθρωπο Ιησού. Ο Υιός του Θεού είναι που δόθηκε στον Μωυσή, για να προπορεύεται το λαό (πρβ. Ἔξοδος 7, 1). Ο ίδιος είναι που θα φέρει το λαό Του στην κατάπαυση του Πατρός Του. Ως εκ τούτου, η προσωποποίηση της ημέρας γίνεται φανερή Σε αυτό το απόσπασμα, που είναι το έτερο ήμισυ του Υιού του Θεού (πρβ. Γένεσις 1, 4). Αγαπητοί αναγνώστες, κατά αυτόν τον ύπουλο τρόπο, όπως υπέδειξα σε αυτά τα αποσπάσματα, έτσι αφανίζεται η ταυτότητα του Υιού του Θεού σε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Το σχήμα των δύο έμβια όντων, που είναι ο Υιός του Θεού, θα κάνει να ακούγεται  η διδασκαλία του Σατανά, για τη τριάδα, σαν μια θλιβερή ιστορία από αρχαία τραγωδία:

«Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος ας είναι μαζί με όλους σας» (Β΄ Κορινθίους 13, 13 μετάφραση Καραλή).

Εδώ έχουμε ένα κλασικό απόσπασμα που χρησιμοποιείται για υποστήριξη του δόγματος της τριάδος. Η επεξήγηση των οπαδών του είναι η εξής: Ο αναφερόμενος Ιησούς Χριστός είναι ο άνθρωπος που σταυρώθηκε, ο δε Θεός είναι ο Πατέρας του, και το Άγιο Πνεύμα είναι ένα τρίτο πρόσωπο του Θεού. Αυτή όμως η διδασκαλία αποσκοπούσε να αφανίσει την ταυτότητα του Υιού του Θεού, για να μην υπάρχει σύνδεση με το Θεό. Διότι ο Υιός του Θεού είναι ο συνδετικός κρίκος, τόσο για το Χριστό που γνωρίζεται όσο και για μας. Τον συνδετικό κρίκο πολεμάει το παγκόσμιο θρησκευτικό σύστημα με τις διάφορες θρησκείες του. Γιατί ποια θρησκεία σε αυτόν τον κόσμο αναγνωρίζει αυτόν το Υιό του Θεού που σας κηρύττω;  Το σχήμα των δύο έμβια όντων διδάσκεται από την Αγία Γραφή (πρβ. Αμβακούμ  3, 1 κατά τους Ο). Η γέννηση του Υιού του Θεού (όχι του ανθρώπου Ιησού) αναφέρεται στη δημιουργία (πρβλ. Γένεσις 1, 4 και Παροιμίες 8, 22). Ο ίδιος ο Κύριος έχει επιβεβαιώσει τη διαίρεση του Υιού (πρβλ. Γένεση 2, 23). Η διαίρεση αντικατοπτρίζει την εικόνα του ανθρώπου (πρβλ. Γένεση 1, 27), που επίσης διαιρέθηκε έτσι ώστε να βγει η γυναίκα. Αυτό το σχήμα είναι η υγιής διδασκαλία και αναγράφεται στην Αγία Γραφή:

Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Υιού του Θεού ας είναι μαζί με όλους σας!