Ο Υιός του Θεού ανακηρύχθηκε γιός του Δαβίδ

Αγαπητοί αναγνώστες, για να κηρύξει κανείς τον Υιό του Θεού ως γιο του Δαβίδ, χρειάζεται η κοινή λογική πολύ περισσότερα από μια απλή παραπληροφόρηση για να πιστέψει κανείς αυτό το τερατώδες ψέμα. Διότι τα αντίθετα επιχειρήματα σε αυτήν την ιστοσελίδα είναι συντριπτικά, όπως θα πιστοποιήσει και το ακόλουθο απόσπασμα:

Οι περισσότερες μεταφράσεις διαστρεβλώνουν το παρόν απόσπασμα, ερμηνεύοντας ότι ο άνθρωπος Ιησούς θα ήταν ο πρώτος που θα αναστήνονταν από τους νεκρούς. Αλλά αυτό το νόημα αντιφάσκει κραυγαλέα με τα συμφραζόμενα της Αγίας Γραφής. Διότι πριν από τον άνθρωπο Ιησού είχαν αναστηθεί ο Λάζαρος (πρβ. Κατά Ιωάννη 11, 44), ένα κοριτσάκι (πρβ. Κατά Μάρκον 5, 42), και ένα αγόρι (πρβ. Γ΄ Βασίλειων 17, 21). Επομένως, το απόσπασμα σίγουρα δεν εννοεί ότι πρώτος θα αναστήνονταν ο Χριστός, αλλά πρώτος θα ανήγγελλε φώς στα έθνη. Ακριβώς αυτό το νόημα προφήτευσαν όλοι οι προφήτες για την δράση του Χριστού. Έλα, όμως, που ο άνθρωπος Ιησού συστηματικά απέφευγε τα έθνη, και απαγόρευε και τους μαθητές του, όσο ήταν μαζί τους, να κηρύττουν προς τα έθνη (πρβ. Κατά Ματθαίον 10, 5). Αφού λοιπόν ο άνθρωπος Ιησούς δεν ανήγγειλε τίποτε στα έθνη, τότε τίθεται το ερώτημα: Γιατί ο άνθρωπος Ιησούς αντιτάχθηκε σε όλες τις προφητείες, και δεν διακήρυξε φως στα έθνη; Αγαπητοί αναγνώστες, μέσω αυτών των αντιφάσεων μπορείτε να διακρίνεται ότι το απόσπασμα δεν εννοούσε μονάχα τον άνθρωπο Ιησού αλλά προπάντων τον Υιό του Θεού. Ο Υιός του Θεού που επέστρεψε στον παρόν νεκρό κόσμο είναι αυτός που απαγγέλνει φώς στα έθνη. Πρόκειται για την πρώτη ανάσταση των νεκρών, οι οποίοι είστε εσείς που τώρα διαβάζετε, και μπορείτε να ακούσετε τον Υιό του Θεού, ώστε να αναστηθείτε (πρβ. Κατά Ιωάννη 5, 25). Αγαπητοί αναγνώστες, όλες οι προφήτες για τον ερχομό του Χριστού δεν είχαν αναγγείλει μονάχα τον άνθρωπο Ιησού αλλά και τον Υιό του Θεού. Αυτό το αρνείται συστηματικά το θρησκευτικό σύστημα, για να παρουσιάζει τον άνθρωπο Ιησού ως Υιό του Θεού. Η ακόλουθη προφητεία υποδείχνει καθαρά τη διάκριση μεταξύ του Υιού του Θεού και του ανθρώπου Ιησού:

Επειδή το θρησκευτικό σύστημα θέλει να ταυτίζει τον άνθρωπο Ιησού με τον Υιό του Θεού, αρνείται ότι αυτή η προφητεία ανακοίνωσε τον ερχομό τριών προσώπων. Ενώ ο ομιλητής είναι ο παντοκράτορας Κύριος, διακρίνει τον εαυτόν Του από έναν δεύτερο Κύριο που πρόκειται να φτάσει στον Ναό του. Διακρίνονται επίσης και δύο άγγελοι, ο πρώτος που αναφέρεται ήταν ο Ιωάννης, ο αποκαλούμενος πρόδρομος ή Βαπτιστής∙ τον δεύτερο άγγελο, τον ονομάζει η Αγία Γραφή «άγγελο της διαθήκης». Με την ονομασία αυτή, εννοείται αναμφισβήτητα ο άνθρωπος Ιησούς. Η προφητεία του Μαλαχία αναφέρεται σε τρία πρόσωπα που αναμένονταν, αλλά οι Φαρισαίοι όπως και οι λεγόμενοι χριστιανοί αποδέχονται δύο πρόσωπα. Οι μόνοι που διέκριναν από αυτήν την προφητεία τρία πρόσωπα ήταν οι Εσσαίοι (μια αρχαία ιουδαϊκή αίρεση). Τούτο αποδεικνύεται από τα περίφημα χειρόγραφα τους που ανακαλύφθηκαν στο Κουμράν της Νεκρά Θάλασσας το 1948. Κάποια από αυτά κατέγραφαν ξεκάθαρα ότι περίμεναν τον ερχομό δύο Χριστών (1QS 9,10). Σύμφωνα με την προφητεία του Μαλαχία, πρόκειται για τον άγγελο της διαθήκης και τον Κύριο (= ο Υιός του Θεού). ο οποίος είχε εισέλθει μέσα στον άνθρωπο Ιησού. Διότι ο Υιός του Θεού, επειδή είναι Θεός, δεν θα μπορούσε κανείς να τον δει, επομένως, έπρεπε να εισέλθει σε ένα σκεύος, για να μπορεί μέσω αυτού του σκεύους να διδάσκει και να πράττει θαύματα στα σκεύη. Αυτό το γεγονός διακρίνεται στην προφητεία του Μαλαχία από την τελευταία φράση. Γιατί ενώ η προφητεία δηλώνει τον ερχομό των δύο τελευταίων προσώπων, τον Κύριο και τον άγγελο της διαθήκης, γράφει στον ενικό «έρχεται» κι όχι «έρχονται», επειδή οι δύο θα ήταν σε ένα σκεύος. Και αυτό ακριβώς υπονοεί το ακόλουθο απόσπασμα:

«Τον Ιησού το Ναζωραίο, άντρα που είχε αποδειχτεί σταλμένος από το Θεό σ’ εσάς με δυνάμεις και με τέρατα και με σημεία, τα οποία έκανε μέσω αυτού ο Θεός στο μέσο σας καθώς οι ίδιοι ξέρετε» (Πράξεις των Αποστόλων 2, 22 μετάφραση Καραλή).

Κι από τις μεταφράσεις του κατεστημένου εκλαμβάνεται καθαρά, ότι τα θαύματα που  τα καταλόγισαν στον άνθρωπο Ιησού στην πραγματικότητα τα έκανε ο Θεός κι όχι το σκεύος (=άνθρωπος Ιησούς). Ως εκ τούτου, το απόσπασμα εννοεί τον Υιό του Θεού ως αυτόν που έκανε τα θαύματα κι όχι τον ίδιο τον Θεό. Κι αυτό εκλαμβάνεται από το γεγονός ότι ο Θεός τον Υιό Του έστειλε στον κόσμο, κι όχι ότι ήρθε ο ίδιος και έκανε θαύματα. Αγαπητοί αναγνώστες, είναι υψίστης σημασίας να αρχίσετε να ξεχωρίζεται τον Υιό του Θεού από τον άνθρωπο Ιησού. Γιατί οι διδασκαλίες του υλιστικού θρησκευτικού συστήματος αφομοιώνει τον άνθρωπο Ιησού με τον Υιό του Θεού, για να οδηγηθείτε στην καταστροφή. Το αρχαίο κείμενο της Αγίας Γραφής διδάσκει ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα, για τον Υιό του Θεού και τον άνθρωπο Ιησού. Αυτή η διδασκαλία είναι που αντικατοπτρίζει την ίδια τη ζωή, το άυλο και αιώνιο. Αγαπητοί αναγνώστες, για αιώνες το θρησκευτικό σύστημα αποφεύγει να απαντήσει σε μια δυσάρεστη ερώτηση του Ιησού, ο οποίος υπονόησε ότι ο Υιός του Θεού διαφέρει από τον γιό του Δαβίδ. Αυτό το καυστικό ερώτημα πιθανότατα δεν θα απαντηθεί ποτέ από το θρησκευτικό σύστημα:

 «Και ενώ οι Φαρισαίοι ήσαν συγκεντρωμένοι, ο Ιησούς τούς ρώτησε, λέγοντας: Ποιά γνώμη έχετε για το Χριστό; Τίνος γιος είναι; Του λένε: Του Δαβίδ. Τους λέει: Πώς, λοιπόν, ο Δαβίδ, διαμέσου του Πνεύματος, τον αποκαλεί Κύριο, λέγοντας: «Είπε ο Κύριος στον Κύριό μου: Κάθισε από τα δεξιά μου, μέχρις ότου βάλω τους εχθρούς σου ως υποπόδιο των ποδιών σου»; Αν, λοιπόν, τον αποκαλεί Κύριο, πώς είναι γιος του; Και κανένας δεν μπορούσε να του απαντήσει έναν λόγο, ούτε τόλμησε πλέον κάποιος να τον ρωτήσει από εκείνη την ημέρα»

 (Κατά Ματθαίον 22, 41-46 μετάφρ. Βάμβα).

Αγαπητοί αναγνώστες, το απόσπασμα αυτό είναι η κλασική απόδειξη της διάκρισης μεταξύ του Υιού του Θεού και του γιού του Δαβίδ. Ο Ιησούς έκανε αυτή την καυστική ερώτηση, για να υποδείξει τις παρανοήσεις των Φαρισαίων. Γιατί είχαν ταυτίσει τα δύο πρόσωπα, τον γιό του Δαυίδ και τον Υιό του Θεού Χριστό, ως ένα και μόνο πρόσωπο. Έτσι ο άνθρωπος Ιησούς, με την ερώτηση που έθεσε στους Φαρισαίους, δεν αποστομώνει μονάχα αυτούς, αλλά και τους λεγόμενους παρόντες χριστιανούς, που έχουν υιοθετήσει τις παρανοήσεις των Φαρισαίων. Γιατί ξεκάθαρα ίδιος ο Ιησούς υποδείχνει με αυτό το παράθεμα των ψαλμών ότι ο Χριστός δεν θα μπορούσε να είναι ο γιός του Δαυίδ, επειδή στο συγκριμένο απόσπασμα των Ψαλμών ο Δαυίδ αποκαλεί τον υποτιθέμενο γιο του Κύριο του. Επομένως, οι διδασκαλίες του θρησκευτικού συστήματος ότι ο Υιός του Θεού Χριστός και ο γιό του Δαυίδ Ιησούς είναι ένα και το ίδιο πρόσωπο, αντιφάσκει μεταξύ αυτού του αποσπάσματος και πολλών άλλων αποσπασμάτων της Καινής Διαθήκης:

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι όμηροι του θρησκευτικού συστήματος, διότι στις μεταφράσεις αλλοιώνεται εντελώς το πραγματικό νόημα του αρχαίου κειμένου, δηλαδή ως εξής:

«Δεν είπε η Γραφή ότι θα είναι από το σπέρμα του Δαβίδ και ότι ο Χριστός έρχεται από τη Βηθλεέμ, το χωριό όπου καταγόταν ο Δαβίδ;»

(Κατά Ιωάννην 7, 42 μετάφραση του κατεστημένου).

Σε αυτή την μετάφραση δεν μεταφράζεται η λέξη «σπέρματος» και προστέθηκε το «είναι» και το «ότι», επίσης έχει αλλαχτεί η σειρά των προτάσεων. Το θρησκευτικό σύστημα δεν τολμά να μεταφράσει τον όρο «σπέρμα» του αρχαίου κείμενου ως  «απόγονο». Διότι τότε θα φαίνονταν τι αρνείται, ότι ο Χριστός (= ο Υιός του Θεού) θα έβγαινε από τον άνθρωπο Ιησού (=από τον απόγονο). Την ίδια έννοια έχει επίσης το ακόλουθο απόσπασμα:

Και αυτό το απόσπασμα διαστρεβλώνεται, γυρίζοντας το νόημα προς τον άνθρωπο Ιησού, ενώ στην πραγματικότητα εννοείται ο Υιός του Θεού που ήλθε βγαίνοντας από τον απόγονο του Δαυίδ, δηλαδή, από τον άνθρωπο Ιησού.

Αγαπητοί αναγνώστες, το θρησκευτικό σύστημα με τις ψευδό-διδασκαλίες του ευθύνεται για αυτά τα μπερδέματα. Οι διδασκαλίες του δημιούργησαν αντιφάσεις, τις οποίες έπειτα άρχισε να τις υποβαθμίζει ή να τις εναρμονίζει με πολλές ανατροπές. Η ύπουλη διδασκαλία του θρησκευτικού συστήματος, να ταυτίζει τον άνθρωπο Ιησού με τον Υιό του Θεού, αποσκοπούσε επί αιώνες να προσηλυτίζει τους ανθρώπους προς το σύστημα και να κρατά τον κόσμο απόμακρα από τον πραγματικό σωτήρα Χριστό. Αγαπητοί αναγνώστες, ότι ζείτε αποχωρισμένοι από τον Υιό του Θεού, μπορείτε να το διακρίνεται από το γεγονός ότι δεν γνωρίζεται καν που αναφέρεται η γέννηση Του. Διότι αυτό που σας δίδαξαν μόνο είναι η γέννηση του ανθρώπου Ιησού. Επιπλέον, υπάρχουν κι άλλα άβολα ερωτήματα στα οποία το θρησκευτικό σύστημα δεν απαντά με γεγονότα: Πως θα μπορούσε ο άνθρωπος Ιησούς να είναι ο γιος του Δαυίδ, αφού ως γνωστό ο ξυλουργός Ιωσήφ δεν ήταν ο φυσικός πατέρας του ανθρώπου Ιησού. Επομένως, ο άνθρωπος Ιησούς, εκ πρώτης όψεως, δεν θα μπορούσε να είναι ένας απόγονος του Δαυίδ κι έτσι δεν πληρούσε τις προφητείες, όπως αυτήν του Β΄ Σαμουήλ 7, 11-13. Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς, με πόση αμηχανία το θρησκευτικό σύστημα προσπαθεί να βγει από αυτή τη δύσκολη θέση, φθάνοντας στα άκρα. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι η γενεαλογία του Ιησού θα έπρεπε να συνδέεται αποκλειστικά και μόνο από πατρικής πλευράς με τη βασιλική οικογένεια του Δαυίδ. Έτσι λοιπόν, εκμεταλλεύεται το θρησκευτικό σύστημα αυτή την άγνοια των ανθρώπων και δικαιολογεί ότι αρκεί που η μητέρα του Ιησού κατάγονταν από τον Δαβίδ. Ως εκ τούτου, προσθέτει ότι νομικός ο Ιησούς αναγνωρίζεται ως ο γιός του Δαβίδ, επειδή λέει ότι υιοθετήθηκε από τον ξυλουργό Ιωσήφ. Όμως αυτές οι δύο δικαιολογίες, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, όχι μόνο δεν αναγνωρίζονται, αλλά ούτε έχουν κάποια βάση! Αυτός είναι ένας λόγος που απορρίπτει ο Ιουδαϊσμός τόσο τον Υιό του Θεού όσο και τον άνθρωπο Ιησού ως Χριστό. Γιατί αν ελέγξουμε από ανεξάρτητη οπτική γωνία τις αποδείξεις που προσκομίζει ο λεγόμενος χριστιανισμός, σχετικά με την γενεαλογία του ανθρώπου Ιησού, τότε θα διαπιστώσει κανείς ότι αρκούν μονάχα, για να ικανοποιηθούν πωρωμένοι άνθρωποι. Ενώ ένας αυθεντικός Χριστιανός θα έπρεπε να έχει ως ασπίδα την αλήθεια κι όχι το ψέμα. Επομένως, αγαπητοί αναγνώστες, πρέπει οι ίδιοι να αναζητήσουμε τις απαντήσεις και να ερευνήσουμε τι πραγματικά προφητεύτηκε για τον γιο του Δαβίδ:

«O Kύριoς αναγγέλλει ακόμα σε σένα, ότι o Kύριoς θα oικoδoμήσει οίκον σε σένα. Aφoύ συμπληρωθoύν oι ημέρες σoυ, και κoιμηθείς μαζί με τoυς πατέρες σoυ, θα σηκώσω ύστερα από σένα τo σπέρμα σoυ, πoυ θα βγει από τα σπλάχνα σoυ, και θα στερεώσω τη βασιλεία τoυ. Aυτός θα oικoδoμήσει oίκoν στo όνoμά μoυ· και θα στερεώσω τoν θρόνo τής βασιλείας τoυ μέχρι τoν αιώνα» 

(Β΄ Σαμουήλ 7, 11-14 μετάφραση Φίλος). 

Η επιθυμία του Δαβίδ ήταν να χτίσει έναν οίκον για τον Κύριο του. Ο οίκος του Κυρίου έπρεπε να είναι ένα μέρος ανάπαυσης για την κιβωτό της διαθήκης, και να γίνει το υποπόδιο των ποδιών του (πρβλ. Πράξεις 7, 48-49). Για τον Δαβίδ, ωστόσο, έμεινε μόνο η προετοιμασία του οίκου. Διότι επιδεικτικά αναγράφει η προφητεία ότι, όταν θα ήταν πλέον νεκρός ο Δαυίδ, τότε λοιπόν ο Θεός θα σήκωνε τον απόγονο του Δαυίδ, που θα ήταν απευθείας από την κοιλιά του Δαυίδ, κι όχι από την κοιλιά των απογόνων του Δαυίδ. Επίσης δεν εννοεί η προφητεία τον Σολομώντα ως κατασκευαστεί του συγκριμένου ναού, γιατί ο Δαυίδ ζούσε όταν γεννήθηκε ο Σολομών. Ως εκ τούτου, ο Κύριός αναφέρει με ποιο κατασκευαστικό υλικό ζητούσε να φτιαχτεί ο ναός, που σίγουρα δεν ήταν χτιστός. Γιατί στο Β΄ Σαμουήλ 7, 7 αναφέρεται ότι ο Κύριος ήθελε έναν Κέδρινο ναό να φτιάξει. Τι εννοούσε ο Κύριος εξηγεί η Καινή Διαθήκη:

«Δεν ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;»

 (Α΄ Κορινθίους 3, 16 μετάφραση Φίλος).

Το μόνο κατασκευαστικό υλικό στον κόσμο που είναι ζωντανός οργανισμός, είναι το ξύλο. Ο Κύριος δεν εννοούσε να φτιάξει έναν ξύλινο ναό από Κέδρο, αλλά εννοούσε έναν ζωντανό ναό, που είναι ο κάθε άνθρωπος. Επομένως, ο κατασκευαστείς του συγκριμένου ναού δεν ήταν ο Σολομών ούτε επρόκειτο να είναι χτιστός. Αν λοιπόν, συμπεριληφθούν κι όσα αναφέρονται στην επιστολή Β’ Πέτρου 3, 8, «ότι μία ημέρα είναι όπως 1000 χρόνια κοντά στον Κύριο». Τότε λοιπόν, η προφητεία του Σαμουήλ στηρίζει καθαρά την παρθένο-γέννηση της Μαρίας. Δηλαδή, ο άνθρωπος Ιησούς ήταν ένα σπέρμα απευθείας από τον Δαυίδ, που το πέρασε ο Κύριος μέσα από τους αιώνες στην μήτρα της Μαρίας. Κι έτσι εξηγείται γιατί και με ποιον τρόπο τύχανε να είναι ο άνθρωπος Ιησούς ο γιος του Δαυίδ:

Δεδομένου ότι η προφητεία του Σαμουήλ υπονοούσε μια υπερφυσική σύλληψη, οι θεόπνευστοι μεταφραστές των εβδομήκοντα αποφάσισαν στην προφητεία του Ησαΐα να ερμηνεύσουν την εβραϊκή λέξη «αλμάχ», ως «παρθένα». Αν και στην κυριολεξία σημαίνει «νεαρό κορίτσι». Γιατί ποια άλλη λέξη θα μπορούσε να υποδείξει μια υπερφυσική σύλληψη, αν όχι η λέξη «παρθένα»; Ως εκ τούτου, η τελευταία φράση στο εβραϊκό κείμενο έχει διαστρεβλωθεί, για να θολώσει το τοπίο. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι η προφητεία του Ησαΐα δεν σχετίζεται άμεσα αλλά  έμμεσα με τη γέννηση του Ιησού, θα εξηγήσω το γεγονός. Δηλαδή, ο Άχαζ ήταν ένας δειλός βασιλιάς που φοβόταν ότι οι δύο βασιλείς (Ρεσίν και Φεκάχ) θα ερήμωναν τη χώρα. Γι’ αυτό ο Θεός καθησύχασε τον Άχαζ μέσω του προφήτη Ησαΐα: Ότι η χώρα δεν θα ερημωθεί από τους δύο αυτούς βασιλιάδες Ρεσίν και Φεκάχ, αλλά θα ερημώνονταν όταν θα συνέβαινε το σημείο της παρθενογένεσης. Και πράγματι οι Ρεσίν και Φεκάχ νικήθηκαν από τον Άχαζ. Έτσι λοιπόν, άρχισε με αυτό το γεγονός να εκπληρώνεται η προφητεία του Ησαΐα. Ακολούθως 500 χρόνια αργότερα εκπληρώθηκε πλήρως η προφητεία, αφού 70 χρόνια μετά τον θάνατο του ανθρώπου Ιησού καταστράφηκε η γη Ισραήλ από τους Ρωμαίους κι εγκαταλείφτηκε. Και τώρα ας δούμε τι πραγματικά αναφέρει το αρχαίο κείμενο της Αγίας Γραφής για τη γέννηση του Ιησού:

Δεδομένου ότι στις μεταφράσεις αλλάχθηκε η σειρά των λέξεων, συμπεραίνει κανείς από την τελευταία πρόταση ότι το Πνεύμα ήταν ο πατέρας του ανθρώπου Ιησού.

Αυτό το νόημα, αγαπητοί αναγνώστες, είναι αυτό που δημιουργεί τη μεγάλη αντίφαση, γιατί τότε δεν θα μπορούσε να είναι ο γιός του Δαυίδ, αφού θα ήταν ο Γιός του Πνεύματος. Επίσης θεωρώ βλασφημία να αναφέρει κανείς ότι το Πνεύμα του Θεού είναι ο πατέρας του ανθρώπου Ιησού. Διότι στην επιστολή προς Ρωμαίους 8, 3 και Β΄ Κορινθίους 5, 21 ο άνθρωπος Ιησούς αναφέρεται ως αμαρτία. Το εδάφιο λοιπόν, δεν αναφέρει ποιόν πατέρα τυγχάνει να έχει το παιδί, αλλά υπονοεί δύο όντα. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή υπάρχουν δύο ειδών σώματα, το ψυχικό και το πνευματικό:

«Σπέρνεται σώμα ψυχικό εγείρεται σώμα πνευματικό. Αν υπάρχει σώμα ψυχικό, υπάρχει και πνευματικό» (Α΄ Κορινθίους 15, 44 μετάφραση Καραλή).

Επομένως, ο Υιός του Θεού ήταν το Άγιο στο Πνευματικό σώμα, ενώ ο άνθρωπος Ιησούς η ψυχή της σάρκας, που ήταν ο γιός του Δαυίδ. Αυτή η έννοια καθίσταται σαφής στο επόμενο εδάφιο:

Και σε αυτό το εδάφιο αλλάχτηκε στις μεταφράσεις η σειρά των λέξεων, για να καλυφθεί ότι το κείμενο υπονοεί δύο σώματα. Δηλαδή, από τη μεριά του Πνεύματος ήταν το Άγιο, όχι από τη μεριά της σάρκας. Επομένως, αγαπητοί αναγνώστες, ο άνθρωπος Ιησούς ήταν ένας γνήσιος γιος του Δαυίδ (πρβ. Λουκά 1, 32), και παράλληλα το μέσο, από το οποίο βγήκε ο Υιός του Θεού Χριστός. Αγαπητοί αναγνώστες, προσέξτε και μη μπερδεύεστε, γιατί ο άνθρωπος Ιησούς ήταν βέβαια ο γιος του Δαυίδ, αλλά ο Χριστός του Πνεύματος δεν ήταν ο γιος του Δαυίδ, αλλά ο Υιός του Θεού, που υπονοούσε κι ο ίδιος ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον 22, 41-46. Επομένως, η ελλείπουσα 14η γενεά ήταν ο άνθρωπος Ιησούς (πρβ. Κατά Ματθαίον 1, 12-16). Και από τον οποίο είχε αναστηθεί ο Χριστός του Πνεύματος, αφού πρώτα εκμηδένισε το πνεύμα της αμαρτίας πάνω στον σταυρό. Το ίδιο αυτό Πνεύμα είναι αυτό που μπορεί να διαχωρίσει και τις δικές σας ψυχές, ώστε να αρχίσετε να δουλεύετε με την ψυχή του Πνεύματος με το Πνεύμα, κι όχι με την ψυχή της σάρκας με την αμαρτία. Τα δύο είδη ανθρώπων πιστοποιούνται και στο ακόλουθο απόσπασμα:

Σε αυτό το εδάφιο αναφέρει το αρχαίο κείμενο τη λέξη «άνθρωπος» μία φορά στα ελληνικά και δύο φορές στα εβραϊκά «αδάμ». Η λέξη αδάμ είναι η ελληνική περίφραση της εβραϊκή λέξεως «άνθρωπος», δεν εννοείται εδώ ως κύριο όνομα. Το εδάφιο διακρίνει δύο ειδών ανθρώπους, τον πρώτο άνθρωπο που κατευθύνεται από τις δυνάμεις της ψυχής, και τον τελευταίο άνθρωπο που κατευθύνεται από τις δυνάμεις του Πνεύματος. Δηλαδή, πρόκειται για τη δημιουργία του τελευταίου είδους ανθρώπου που πρέπει εδώ και τώρα να ντυθούμε κι εμείς. Ο Ιησούς το επιβεβαίωσε επίσης στον Νικόδημο (πρβ. Ιωάννης 3, 6). Αγαπητοί αναγνώστες, ο πνευματικός άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με τον ψυχικό φυσικό άνθρωπο. Αλλά επειδή το θρησκευτικό σύστημα έχει εξελιχθεί, άρχισε να πουλάει την ψευδαίσθηση της αναγέννησης στους ψυχικούς ανθρώπους και όλοι τώρα πιστεύουν ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, γιατί αν ήταν πράγματι πνευματικοί άνθρωποι, τότε θα ήταν με το Πνεύμα που τους ζωντανεύει. Αλλά αντίθετα, τρέχουν ακόμη σε εκκλησίες, ποίμνια και συναγωγές του θρησκευτικού συστήματος, που θα χαθεί μαζί με τους οπαδούς του (πρβ. Α΄ Κορινθίους 15, 47-49).

                                                           ΤΕΛΟΣ